Zondag 19/12/10

Zondag 19/12

Slechts 1 iemand van ons die de fiets van stal ging halen.

Heeft hij het verstand op 0 gezet en de blik op oneindig om als enige deelnemer zich tot overwinnaar te mogen uitroepen      



Graag zijn verhaal hieronder

Ik was vastberaden om mijn conditie te onderhouden en de zondag in de sneeuw de TT van Aarschot te gaan rijden.
Iedereen paste ... maar mijnen spinning budy liep / reed de duathlon van Kasterlee, dus voelde me toch ni echt "alleen", ook al was het niet tesamen ...

Thuis me als zot verklaard, en met de lieve mededeling "als ge u pijn doet krijgde n pak slaag extra" van thuis uit vertrokken naar Aarschot om 8.45

Om snel warm te krijgen, aan een strak tempo naar de start.
Het laatste stukje met een goeie 40-er, die van Rijmenam kwam , samen gereden.
Hij kwam voor de 45, maar die was afgelast door het weer. Resterende keuzes : 25 of 37

T was kalmkes aan de inschrijvingen, maar k was zeker niet de enige moedige MTB-er

Goe vertrokken, aan n normaal tempo van groepje naar groepje gereden, bleek iedereen zich in te houden ... of
Het vertrouwen groeide en ik danste tussen de gevaarlijke bevroren moddersporen.
Hier en daar n slippertje en voetjes uit de pedalen om recht te blijven, maar het lukte me aardig om alles te corrigeren.
Alles was wit en de platte wegen goed bereidbaar, hier en daar n modderpadje dat er goed bijlag...
Bergop en bergaf was het iets moeilijker, maar het eerste bosje goed doorgekomen ...
Het landschap was betoverend ...
Een man tegengekomen, in de tegengestelde richting, te voet, met zijn drailleur aan een touwtje, maar zei moedig dat dat erbij hoorde

Na ongeveer 10 km (20 in de benen) de keuze ... 35 of 37 ...
en 37 werd het !
Hier en daar slippertjes en 1 keer gevallen in de bergaf (aan de lichten aan de ring, in die bergaf dat 1 richting geworden is)
Ik hoopte hier nog mijn gemiddelde van valpartijen niet echt de hoogte in te laten schieten ...

Het werd stijler in de bossen, technische stukjes die niet wit waren, maar onbereidbaar door de vries ... pek glad.
In deze donkere ... boze bossen gebeurde het .... ik had nogthans mijn pilleke genomen maar ... de vallende ziekte brak uit.
Het vertrouwen was verloren, bleef vallen, en besloot op de rechte afvaltstukken petrol te geven
In de bossen was het niet te doen, velen waren het vertrouwen kwijt.
Het geluid van wind, voetstappen en geblaas .... maar iedereen in hetzelfde schuitje en iedereen heel behulpzaam en elkaar aanmoedigend.
Het tegenovergesteld van verleden week zeg maar ...

Heel blij dat de bossen achter de rug waren, maar wel mijn gemiddelde van valpartijen stevast de hoogte in geduwd, de rest tegen laag tempo uit gereden.
Het was 11.50 en moest om 12h thuis zijn om tijdig naar het kerstfeestje te vertrekken...
Met 46 KM op de teller tegen n goei tempo naar huis gereden.
Dus nog efkes afzien en thuis aangekomen met 55 km op de teller.
Geen kou gehad, alleen op t einde was mijne rechter voet bevroren

In het badje veel pijn geleden om mijn tenen te ontdooien, snel gegeten en nog op tijd gekomen en genoten van het kerstfeestje ...
Daar K3 gespeeld op t podium met een andere papa, en gewonnen met de applausmeter, en als beloning n goeie pint gekregen ..
Mmmm, die smaakte extra goe

Conclusie van heel het verhaal : in te vervolg geen technische TT als aarschot meer in de sneeuw, maar n lichte veldrit is wel te doen ...
Maar het doel is bereikt : veilig thuis gekomen, nieuw stuurtje ingereden, de conditie beetje bijgewerkt
Een overwinning zou ik t zeker niet noemen ... die zal voor n andere gelegenheid zijn ...

Het beloofde pakje slaag van mijn vrouwke volgde net voor t slapen gaan

Hopelijk hebben de pintjes jullie gesmaakt ;-)

Ciao
Tom