Ardennentrip 2010 dag 2

's morgens op tijd opgestaan.

De ene helft ging inkopen doen, de andere helft deed de afwas en zorgde voor verse koffie.
Er werd bbq materiaal gekocht voor 10 (fietsen kost energie hé )

Na een stevig ontbijt waren de youngsters niet echt klaar om opnieuw op de fiets te kruipen.
Ze hadden allemaal tere poepekes = zere poepekes
Als veteraan van de bende dan maar het voorbeeld gegeven en m'n fietskleding aangedaan.
De rest wist dat dit hier vermeld ging worden en was plots bijna even snel klaar om te vertrekken dan mezelf.

Iets voor de middag met z'n allen, ja ook de Roel , vertrokken richting La Roche.
Via een ommetje naar Hotton, om vandaar deels de hoofdbaan, deels het fietspad langs de Ourthe te vogen.
Hoe verbaast iedereen, dat na enkele km's de benen toch niet zo zwaar waren, en de poepekes toch niet zo'n pijn deden, als verwacht.

In La Roche, op één van de 2 marktpleinen (lees -tjes) eerste stop voor een warme tas koffie of choco
't Was absoluut niet warm die dag, maar gelukkig wel droog.
Na de koffie zat de stemming er alweer snel in en vertrokken we opnieuw richting Durbuy.
We wisten dat er vanuit La Roche onmiddelijk een fietspad vertrok tot Hotton, maar waar was dat nu weer
Gelukkig is mijn oriëntatiegevoel formidabel, en bracht ik mijn companen op het goede pad
Opnieuw langs de Ourthe, ditmaal tot Rendeux.
Daar een stukje de hoofdbaan genomen tot we aan de andere kant van de weg een ander fietspad vonden dat ons tot Hotton zou brengen.
Roel en Tom schoten als een pijl de helling op, ... om na 100m te moeten vaststellen dat het toch net iets te steil en vooral iets te lang was .
Bijna geparkeerd werden de twee vluchters aan de top opnieuw gegrepen.
Een leuke afdaling bracht ons vlakbij Hotton.
Spijtig genoeg ... ook deze dag zou niet platteloos voorbij gaan.
Deze keer was het Freek die aan het werk mocht.
Geruggesteund door z'n makkers zou de klus vlug geklaard zijn, het opblazen nam hij echter net iets te letterlijk en ... ! BANG ! ! ! ... tubeke ontploft, en alles was over te doen.
Een ezel stoot zich geen 2 keer aan de zelfde steen, de Freek ook niet .
Nadien verder gefietst zonder al teveel problemen tot Durbuy.
Het was ondertussen tijd om opnieuw wat caloriekes op te doen en er werd getafeld, croques, wafels, etc .. we waren allemaal de te rijk.

Vanuit Durbuy nog een laatste klim tot Biron.
Ook al was het maar 12km, de Freek wist een binnenweg ...
Hij en de Roel naar rechts, Pascal en ik rechtdoor, en Tom die twijfelde.
Na enkele 100 meters hadden Pascal en ik door dat de rest niet meer volgde en keerden terug om te zien waar ze waren gebleven.
Tom stond iets verder teken te doen langs waar de andere 2 snoodaards waren gegaan.
Toen we ter plaatse kwamen dachten we nog, OK, niet echt een supper wegdek om te fietsen, maar toch te doen.
Echter, hoe verder we fietsten, hoe slechter het wegdek werd
Aan het eind van de weg was het bijna cyclocross , ... oké ... voor zover het seizoen toch al begonnen was.

Allemaal weer samen, .. toch even een beklijvende stilte in de groep. Waren het de ruggen die pijn deden, of waren het weer de poepekes? Wie zal het vertellen.

Terug thuis iedereen snel een douchke.
Den Tom bekommerde zich over de bbq (waarvoor trouwens nogmaals dank) de rest dekte de tafel en zorgde er beurtelings voor dat Tom niet droog kwam te staan.
Wat in de voormiddag nog als veel te veel leek, bleek aan tafel maar net genoeg.
Alles werd keurig opgegeten.
Na het eten werd er een klein pingf pong tornooi georganisseerd.
De winaar, zoals steeds, de Freek
Nog snel Studio 1 meegenomen en iedereen moe, maar voldaan z'n bed in.