Zaterdag 30/07/2011

Zaterdag met 2 (Freek en ikzelf) naar Away verrtrokken voor een dubbele "Route des Légendes".



Min of meer op het voorzien tijdstip (07u45) aan de eerste grote Ardennentrip begonnen.

Ikzelf met een klein hartje, want nog maar amper hoogtemeters gefietst dit jaar.

Freek goed getraind en zelfzeker.

Omdat het toch over een grote afstand gaat met in totaal 6 zware hellingen en nog wat minder zware klimmetjes heel rustig begonnen.

Het weer zat niet mee (miezerige buien afgewisseld met regenbuien) en voor de eerste km's de wind op de kop.



We startten met een rustig tempo richting eerste zware helling.

Deze begint al na een 3-tal km, veel opwarming is er dus niet.

Freek gevolgd tot 3/4 van de helling, toen op basis van de hartslag m'n eigen tempo gereden.

Het verschil met Freek bleef bovenaan nog beperkt.



Een korte afdaling en wat bochtenwerk en een eerste tussenklim, richting Sprimont.

Hier kwamen we in het gezelschap van een horde uitgelaten Nederlandse fiets"vrienden".

Freek murwde zich tuseen hen door, ikzelf beperkte me tot het volgen van een mooi wiel.

Omwille van de regen een gevaarlijke afdaling om nadien richting de 2de zware helling van de dag te fietsen.



Deze 2 klim is de zwaarste van de drie met 2 stukken van +/- 17%.

Het verschil tussen Freek en mij werd dan ook op deze stukken vrij duidelijk.

Freek moest dan bovenaan ook al heel wat langer wachten dan de vorige hellingen.

Hoedanook, allebei boven geraakt en via wat vals plat in het voor- en in het nadeel tot aan de voet van de 3de zware klim.



Hier zaten we al aan +/- km 40.

Deze 3de ligt mij iets beter omdat de helling niet zo stijl is en vrij constant

Een leuke afdaling tot aan de Amblève waarna het licht bergafwaarts gaat over een 14-tal km tot aan het einde van de lus.



Opnieuw toegekomen aan de wagen wat verse bevoorrading opgeslagen en vertrokken voor een 2de rone.

De benen al lichtjes verzuurd met een nog banger hart opnieuw naar de eerste zware klim vertrokken.

Hier bleek dat goed fietsen vooral training is.

Aan de voet even de ketting eraf waardoor ik Freek niet meer in het zicht had.

Halverwege de klim was hij toch even terug naar beneden gefietst omdat hij dit niet had opgemerkt en het toch vreemd vond dat ik niet in z'n wiel zat.

Bovengekomen was het verschil tussen ons beiden meer dan verdubbeld ten opzichte van de eerste lus.



De kortere hellingen tussen de eerste en de tweede klim moest ik ook telkens wat afstand toestaan.

De bedoeling was de lus twee keer te fietsen en dat kon alleen maar als ik m'n eigen tempo aanhield.

De 2de keer de zwaarste klim nam freek beneden even de tijd voor een plasstop.

Nog voor de stukken van 17% was hij echter alweer bij mij.

Hier kreeg ik het echt zwaar.

Op het randje van krampen toch tot boven gefietst.



Op weg naar de derde klim kregen we plots problemen met loslopende honden.

Freek fietste ook toen een 100-tal meter voor mij.

Ik zag hoe 2 honden onder een omheining door op straat liepen en Freek's kuiten voor kippenboutjes namen.

Gelukkig voor hem had hij nog genoeg zju in de benen om aan de bijters te ontsnappen.

Ik had genoeg gezien en keerde wijselijk om.

Even met elkaar gebeld om te overleggen wat wat we konden doen.

Ik zag op m'n GPS een weggetje dat enkjele km's verder aansloot op het nog af te leggen parcours.

Opnieuw bergop richting Oneux (met veel gepuf).

Eenmaal het weggetje gevonden, bleek dat dit na een 2-tal km een bospadje werd.

Een Ardenees bospadje wel te verstaan.

Onmogelijk om hier met de racefiets door te komen.

Opnieuw gebeld en er werd beslist dat Freek verder het parcours volgde, ik nam de reeds afgelegde weg terug.



Vanaf hier kan ik niet meer voor ons beiden spreken.

Eén ding werd me even later wel duidelijk. de gevaarlijke afdaling na de eerste klim bleek een niet te onderschatten klim vaan meer dan 4km.

Boven gekomen begreep ik waarom, ... je komt toe in Sprimont.

Even wat moeten zoeken, maar toch veilig toegekomen aan de wagen met een 125km op de teller.

Ik kon freek niet meer telefonisch bereiken en besloot hem tegemoet te fietsen.

Ver moest ik niet gaan, aan het einde van de lange afdaling langs de Amblève kwam ik hem al tegen.

Freek had er 135km opzitten



Aan de wagen ons wat opgefrist en naar het centrum gestapt voor een welverdiende tas koffie.

Fietsen op de wagen geplaatst en moe maar voldaan terug naar huis gereden.